เกะกะ

1) adv. jumblingly

related: disorderly, untidily, obstructedly, roughly

syn.: กีดขวาง, ขวาง sample:

ในโรงแกะสลักมีท่อนไม้วางกองเกะกะ ปะปนอยู่กับรูปแกะสลักไม้

2) v. be pugnacious

def.:

ประพฤติเป็นพาลเกเร

related: be disobedient, be roguish, be delinquent, misbehave, make trouble syn.: เกเร, เกะกะเกเร, เกะกะระราน, เกะกะก้าวร้าว sample:

ใครๆ ก็รู้กันทั้งนั้นว่ามันเลวทรามแค่ไหน อาศัยบารมีพ่อเกะกะชาวบ้านมาไม่รู้กี่คน